We hebben twee stappen gedaan in het oefenen:
- Her-Kennen
- Keuze maken om in het Ont-kennen te blijven of te gaan Er-kennen
Zoals in het vorige artikel is besproken is het in eerste instantie het belangrijkst om een keuze te maken. Het oefenen richt zich echter op het ontwikklen van het natuurlijk gedrag. Om steeds vaker de keuze te maken om te gaan Er-kennen (natuurlijke gedrag), is het handig om te weten waarom dit de voorkeur heeft boven het blijven in het Ont-kennen (aangeleerde gedrag).
Op korte termijn kan het slim of zelfs aan te raden zijn om voor het ‘oude’, aangeleerde gedrag te kiezen. Deze manier ben je gewend en werkt tot op zekere hoogte, anders zou je het niet zo doen. Het kost je wel energie en levert spanning op, maar je redt het ermee. Op de langere termijn heeft het kiezen voor het aangeleerde gedrag echter een toenemend negatief effect, je blijft in het ‘oude’ hangen en de spanning kan opbouwen tot iets dat te groot is om mee om te gaan.
Kiezen voor ‘nieuw’, natuurlijk gedrag is op korte termijn, zeker niet eenvoudig. Je zult bestaande patronen moeten doorbreken en kiezen voor iets, waar je de uitwerking niet van kent. Door te oefenen wordt het natuurlijke gedrag steeds makkelijker. Het natuurlijke gedrag gaat uit van wie je bent en niet van wie je bent geworden. Je verliest geen energie meer door een rol te spelen en de spanning neemt af.
Vanaf je geboorte, en sommigen denken zelfs al eerder, ben je al wie je bent. Alles wat het ‘wie je bent’ vormt, is aanwezig, uiteraard in zeer ‘ruwe’ vorm. Alle talenten zijn dus al aanwezig. Je zou het kunnen vergelijken met een diamant. In de ruwe diamant zit de kern van een prachtige diamant. Door middel van slijpen/polijsten kan de diamant, die in de kern al aanwezig is, zichtbaar gemaakt worden voor iedereen. Hetzelfde geldt voor het smeden van een Katana (samoeraizwaard).
Het oefenen is niet gericht op het aanleren van nieuwe dingen die niet bij je passen of niet in je zitten. De ‘ruwe’ vorm van het ik heeft jaren van groei en ontwikkeling nodig om de kern helderder te krijgen. Ont-wikkelen is niets anders dan het afwikkelen van de ingewikkeldheid.
Na het zevende levensjaar wordt het kind meer ontvankelijk voor invloeden van buitenaf. Het komt terecht in een volwassen wereld, waar het voornamelijk gaat om wie je bent geworden. Je kunt je voorstellen dat het kind hierin meegaat. Aan de ene kant is dat erg handig, omdat het de ‘wereld’ is waarin het kind opgroeit, aan de andere kant is het onhandig, omdat er ‘onzuiverheden’ in het systeem komen die het slijpen van de diamant kunnen bemoeilijken.
Door deze overgang van het natuurlijke naar het aangeleerde, komen twee overlevingsstrategieën naar boven: vechten en vluchten. Welke van de twee meestal gekozen wordt verschilt per persoon en is afhankelijk van het karakter. Iemand die de neiging heeft tot vechten, zal in spannende situaties de strijd aangaan, van zich afbijten, de eigen mening sterk ventileren. Iemand die vlucht, zal in spannende situaties eerder de mond houden, de sfeer trachten goed te houden, gaan zorgen voor de ander. Het herkennen van je voorkeursreactie kan al enorm helpen om natuurlijk gedrag te gaan ontwikkelen. Herkenning van jouw voorkeursreactie is overigens ook in andere situaties te herkennen. Zo zijn mensen die in vergaderingen het voortouw nemen vaak vechters en mensen die in hun vrije tijd graag voor anderen zorgen vaak vluchters.
Opdracht:
In de eerste twee opdrachten ben je al bezig geweest met her-kennen. Dat is ook de start van deze opdracht: welk vecht of vluchtgedrag zie je jezelf in het algemeen doen in een spannende situatie? Zie je dit gedrag ook terug in sport, hobby’s of andere situaties?
Kies vervolgens één situatie waar je het natuurlijke gedrag in wilt (terug)brengen en schrijf deze op. Oefen nu in deze situatie om van her-kenning naar er-kenning te gaan.
Had je op basis van de titel verwacht en gewenst meer te lezen over het smeden van een katana, dan is de volgende tekst van de website www.historianet.nl wellicht iets voor je:
De katana is het japanse zwaard wat door de samoerai werd gedragen. Dit zwaard wordt als één van de beste zwaarden uit de geschiedenis beschouwd. De weg van het sterk verontreinigd ijzerzand tot een bruikbaar wapen van staal is zeer langdurig:
- Eerst wordt er een extreem harde metaalsoort gevormd door samenkomst van dennenhoutskool en ijzerzand.
- Deze metaalsoort bevat een hoog koolstofgehalte en dat zorgt ervoor dat het staal heel hard is, waardoor het uitermate geschikt om de uiterst scherpe kling te maken, maar tegelijkertijd is het poreuzer en breekbaar.
- Aan dit breekbare harde staal werd staal met een lager koolstofgehalte toegevoegd, wat fungeerde als stootkussen maar wat je niet kan slijpen.
- Om alle verontreiniging uit het staal te halen en hard te maken, werd het wel 16 keer gevouwen. Hierdoor ontstonden er tot wel 65.000 verschillende lagen staal in de kling van een Katana, waardoor het en stevig en buigbaar was.
- Over de volledige lengte van het zwaard werden er onregelmatige strepen van klei aangebracht voordat de kling werd afgekoeld in water. Dit zorgde ervoor dat het staal niet overal even snel afkoelde, waardoor de kling hard werd, terwijl de rest van het zwaard zachter werd.
- Dit verschil is duidelijk te zien: er ontstaat een donker patroon waar de klei heeft gezeten. Dit patroon lijkt erg op het golvende patroon van damaststaal. Veel smeden gebruikten klei ook om het zwaard te versieren.
0 reacties