We zeggen het zo vaak: van je fouten leer je. Maar in de praktijk komt het er vaak op neer dat alles in één keer goed moet gaan en fouten worden bestraft. We zijn bang en geven onszelf niet de ruimte om fouten te maken. We houden zo lang mogelijk vast aan wat voor ons bekend is. Echter hoe langer en harder je vast blijft houden, hoe verder de realiteit  zich verwijderd van jouw comfortzone en hoe harder de klap is als je omvalt. Waarom houden we dan toch zo vaak vast?

Het is nou eenmaal fijn en nuttig om je comfortabel te voelen. In je comfortzone kun je even uitrusten, je kunt er oefenen om zo de nieuwe kennis en kunde die je op hebt gedaan te consolideren. Blijf je echter constant binnen wat voor jou comfortabel is, kan angst voor de ‘buitenwereld’ ontstaan.

Om de mogelijkheid te hebben te groeien, moet je echter regelmatig vallen. Je zult uit jouw comfortzone moeten stappen, risico’s nemen en fouten durven maken. Is het dan verkeerd om goed voor te bereiden om fouten te voorkomen? Nee, zeker niet. Je hebt nu eenmaal kennis en kunde en het zou onhandig zijn om deze niet te gebruiken. Je kunt je echter niet op iedere mogelijke situatie voorbereiden. Wat je wel kunt doen is er voor zorgen dat je handig valt, wanneer je valt. Een aanpassing aan de manier en plaats van vallen doet vaak wonderen.

Als je krampachtig vasthoudt om niet te vallen, zul je gespannen zijn. Als je valt, is de kans groot dat je langer blijft liggen dan noodzakelijk en wenselijk. Word je overmoedig en neem je te veel risico’s dan val je wellicht ook te hard en wordt opstaan lastig. In een staat van volledige (actieve) ontspanning doet vallen geen of minder pijn.

Het liefst begeef je je in een situatie waar je je veilig genoeg voelt om een stukje buiten je comfortzone te bewegen. Je hebt de kans te vallen en de overtuiging dat je weer (met of zonder hulp) kan opstaan. Deze nieuwe omgeving noemt men de zone van naaste ontwikkeling. Vallen binnen de zone van de naaste ontwikkeling betekent dat je zacht valt en opstaan een kleine moeite is.

Hoe zit dat in een situatie als die waar we nu in zitten? We zijn zonder dat het onze eigen keuze was, uit onze comfortzone gezet. Thuis werken, lesgeven, sporten, zoveel mogelijk binnen blijven. We werden gedwongen ons in een hoog tempo aan te passen. En dat ging niet altijd vanzelf. Het ging met vallen en opstaan, maar we hebben er van geleerd. Nu de situatie langer aanhoudt, gaan we ons langzaamaan steeds iets comfortabeler voelen. Hierdoor ontstaat de kans te kijken naar wat we geleerd hebben. Te kijken naar wat we zouden willen blijven doen wanneer we weer (deels) terug gaan naar de ‘oude’ situatie. Maar is het tevens mogelijk weer een nieuwe stap te zetten. Een stap vooruit te zetten, te vallen, op te staan en te leren van onze fouten.

Reflectiemoment:

Denk eens over wat je nu allemaal doet. Had je dit een maand of twee geleden kunnen bedenken? Kijk eens naar wat je in deze korte tijd allemaal geleerd hebt. Is er iets dat je graag nog zou willen leren of ontwikkelen? Durf je te vallen?